หัว

ดูเพิ่ม: หวี, หิว, และ หิ้ว

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

หวว (เลิกใช้)
หวัว (เลิกใช้, เฉพาะรากศัพท์ 2)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		หัว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	hǔua
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	hua
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/hua̯˩˩˦/^{(สัมผัส)}

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *truəᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩉ᩠ᩅᩫ (ห‍ว็), ลาว ຫົວ (ห็ว), ไทลื้อ ᦷᦠ (โห), ไทดำ ꪬꪺ (หัว), ไทใหญ่ ႁူဝ် (หูว), อาหม 𑜑𑜥 (หู), 𑜍𑜥 (รู) หรือ 𑜍𑜤𑜈𑜫 (รุว์), จ้วง hu [Longzhou]^[1], จ้วงแบบจั่วเจียง hue หรือ vue

คำนาม

หัว

ส่วน บน สุด ของ ร่างกายของคน หรือ สัตว์ (คำลักษณนาม: หัว)
ผม (ในบางบริบท)
สติปัญญา, ความสามารถ พิเศษ, ความคิด ริเริ่ม
เด็กคนนี้มีหัวทางดนตรี
ผู้ที่มีความคิดหนักไปทางใดทางหนึ่ง
หัวกฎหมาย
ปัญญา, ความคิด
หัวดี

หัวไว
ส่วนของพืช พันธุ์บาง อย่าง ตอน ที่อยู่ใต้ดิน (คำลักษณนาม: หัว)
หัวหอม

หัวผักกาด
ส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด เป็นที่เกิด ต้น อ่อน (คำลักษณนาม: หัว)
ส่วนเริ่มต้นที่เป็นวงของตัวหนังสือ (คำลักษณนาม: หัว)
ส่วนแห่ง สิ่งของบางอย่างที่อยู่ข้าง หน้า หรือข้างต้น หรือแรกเริ่ม เรียก ว่า หัวของสิ่ง นั้น ๆ
หัวเรือ

หัวถนน

หัวที
ช่วงแรกเริ่มของเวลา
หัวปี

หัววัน

หัวค่ำ

หัวดึก
ส่วนแห่งสิ่งของที่เป็นยอด (คำลักษณนาม: หัว หรือ ยอด)
หัวฝี
ส่วนแห่งสิ่งของที่ยื่น เด่น ออก ไป
หัวแหลม

หัวสะพาน
ใน การเล่น ปั่นแปะหรือโยนหัวโยนก้อย เรียกสมมุติ ด้าน หนึ่งของเงินปลีกว่า ด้านหัว คู่กับ ด้านก้อย (คำลักษณนาม: หัว)
ส่วนที่ตรงข้ามกับหางหรือท้าย
หัวแถวหางแถว

หัวเรือ
ส่วนที่ตรงข้ามกับ ก้น ในความว่า หัวหวานก้นเปรี้ยว
ส่วนที่เป็นแก่นสาร
หัวยา

หัวเหล้า

คำพ้องความ

ดูที่ อรรถาภิธาน:หัว

คำเกี่ยวข้อง

คำแปลภาษาอื่น

ส่วนของร่างกาย

อังกฤษ: head (en)
เยอรมัน: Kopf (de) ช.
โรฮีนจา: matá

รากศัพท์ 2

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *krɯəwᴬ; ร่วมเชื้อสายกับอีสาน หัว, ลาว ຫົວ (ห็ว), ไทลื้อ ᦷᦃ (โฃ), จ้วงแบบจั่วเจียง vue,hue (หัว,หวัว)

คำกริยา

หัว (คำอาการนาม การหัว)

(ล้าสมัย) หัวเราะ

คำพ้องความ

ดูที่ อรรถาภิธาน:หัวเราะ

อ้างอิง

↑ Wei, Qingwen (韦庆稳) et al. (1980) Zhuàngyǔ Jiǎnzhì (壮语简志)‎, Beijing: Mínzú Chūbǎnshè (民族出版社), page 108

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

(เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /hua˨˦/

คำนาม

หัว

รูปแบบอื่นของ ᩉ᩠ᩅᩫ (ห‍ว็)

ภาษาอีสาน

คำกริยา

หัว (คำอาการนาม การหัว)

หัวเราะ

[1] Wei, Qingwen (韦庆稳) et al. (1980) Zhuàngyǔ Jiǎnzhì (壮语简志)‎, Beijing: Mínzú Chūbǎnshè (民族出版社), page 108

[1]