ข้ามไปเนื้อหา

หัว

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: หวี, หิว, และ หิ้ว

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รูปแบบอื่น

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์หัว
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงhǔua
ราชบัณฑิตยสภาhua
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/hua̯˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

[แก้ไข]

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *truəᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩉ᩠ᩅᩫ (ห‍ว็), ลาว ຫົວ (ห็ว), ไทลื้อ ᦷᦠ (โห), ไทดำ ꪬꪺ (หัว), ไทใหญ่ ႁူဝ် (หูว), อาหม 𑜑𑜥 (หู), 𑜍𑜥 (รู) หรือ 𑜍𑜤𑜈𑜫 (รุว์), จ้วง hu [Longzhou][1], จ้วงแบบจั่วเจียง hue หรือ vue

คำนาม

[แก้ไข]

หัว

  1. ส่วนบนสุดของร่างกายของคนหรือสัตว์ (คำลักษณนาม: หัว)
  2. ผม (ในบางบริบท)
  3. สติปัญญา, ความสามารถพิเศษ, ความคิดริเริ่ม
    เด็กคนนี้มีหัวทางดนตรี
  4. ผู้ที่มีความคิดหนักไปทางใดทางหนึ่ง
    หัวกฎหมาย
  5. ปัญญา, ความคิด
    หัวดี
    หัวไว
  6. ส่วนของพืชพันธุ์บางอย่างตอนที่อยู่ใต้ดิน (คำลักษณนาม: หัว)
    หัวหอม
    หัวผักกาด
  7. ส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด เป็นที่เกิดต้นอ่อน (คำลักษณนาม: หัว)
  8. ส่วนเริ่มต้นที่เป็นวงของตัวหนังสือ (คำลักษณนาม: หัว)
  9. ส่วนแห่งสิ่งของบางอย่างที่อยู่ข้างหน้า หรือข้างต้น หรือแรกเริ่ม เรียกว่า หัวของสิ่งนั้น
    หัวเรือ
    หัวถนน
    หัวที
  10. ช่วงแรกเริ่มของเวลา
    หัวปี
    หัววัน
    หัวค่ำ
    หัวดึก
  11. ส่วนแห่งสิ่งของที่เป็นยอด (คำลักษณนาม: หัว หรือ ยอด)
    หัวฝี
  12. ส่วนแห่งสิ่งของที่ยื่นเด่นออกไป
    หัวแหลม
    หัวสะพาน
  13. ในการเล่นปั่นแปะหรือโยนหัวโยนก้อย เรียกสมมุติด้านหนึ่งของเงินปลีกว่า ด้านหัว คู่กับ ด้านก้อย (คำลักษณนาม: หัว)
  14. ส่วนที่ตรงข้ามกับหางหรือท้าย
    หัวแถวหางแถว
    หัวเรือ
  15. ส่วนที่ตรงข้ามกับ ก้น ในความว่า หัวหวานก้นเปรี้ยว
  16. ส่วนที่เป็นแก่นสาร
    หัวยา
    หัวเหล้า

คำพ้องความ

[แก้ไข]
ดูที่ อรรถาภิธาน:หัว

คำเกี่ยวข้อง

[แก้ไข]

คำแปลภาษาอื่น

[แก้ไข]

รากศัพท์ 2

[แก้ไข]

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *krɯəwᴬ; ร่วมเชื้อสายกับอีสาน หัว, ลาว ຫົວ (ห็ว), ไทลื้อ ᦷᦃ (โฃ), จ้วงแบบจั่วเจียง vue,hue (หัว,หวัว)

คำกริยา

[แก้ไข]

หัว (คำอาการนาม การหัว)

  1. (ล้าสมัย) หัวเราะ
คำพ้องความ
[แก้ไข]
ดูที่ อรรถาภิธาน:หัวเราะ

อ้างอิง

[แก้ไข]
  1. Wei, Qingwen (韦庆稳) et al. (1980) Zhuàngyǔ Jiǎnzhì (壮语简志), Beijing: Mínzú Chūbǎnshè (民族出版社), page 108

ภาษาคำเมือง

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

หัว

  1. รูปแบบอื่นของ ᩉ᩠ᩅᩫ (ห‍ว็)

ภาษาอีสาน

[แก้ไข]

คำกริยา

[แก้ไข]

หัว (คำอาการนาม การหัว)

  1. หัวเราะ