หัวเราะ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
แผลงมาจาก หัวร่อ
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | หัว-เราะ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | hǔua-rɔ́ |
| ราชบัณฑิตยสภา | hua-ro | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /hua̯˩˩˦.rɔʔ˦˥/(สัมผัส) | |
คำกริยา[แก้ไข]
หัวเราะ (คำอาการนาม การหัวเราะ)
คำพ้องความ[แก้ไข]
- ดูที่ อรรถาภิธาน:หัวเราะ