หัวเราะ
ภาษาไทย
[แก้ไข]
รากศัพท์
[แก้ไข]แผลงมาจาก หัวร่อ
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | หัว-เราะ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | hǔua-rɔ́ |
| ราชบัณฑิตยสภา | hua-ro | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /hua̯˩˩˦.rɔʔ˦˥/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]หัวเราะ (คำอาการนาม การหัวเราะ)
คำพ้องความ
[แก้ไข]- ดูที่ อรรถาภิธาน:หัวเราะ