ก้อย

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: กอย, ก๊อย, และ ก๋อย

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์
{ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}
ก็้อย
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงgɔ̂i
ราชบัณฑิตยสภาkoi
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kɔj˥˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ກ້ອຍ (ก้อย), ภาษาไทลื้อ ᦂᦾᧉ (ก้อ̂ย), ภาษาไทใหญ่ ၵွႆႈ (ก้อ̂ย), ภาษาไทใต้คง ᥐᥩᥭᥲ (ก้อ̂ย)

คำนาม[แก้ไข]

ก้อย

  1. นิ้วเล็กที่สุดของนิ้วทั้ง 5
  2. เรียกสมมุติด้านหนึ่งของสตางค์หรือเหรียญกระษาปณ์ ในการเล่นปั่นแปะหรือโยนหัวโยนก้อย
คำตรงข้าม[แก้ไข]
  • (ด้านของเหรียญ): หัว

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

ก้อย

  1. (ล้าสมัย) เล็ก
    หัวเท่ากิ่งก้อย
    หัวเล็กนิดเดียว
    ไม่รู้จักนิ้วก้อยหัวแม่มือ
    ไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่, ไม่รู้จักต่ำสูง

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

เทียบภาษาอีสาน ก้อย, ภาษาลาว ກ້ອຍ (ก้อย)

คำนาม[แก้ไข]

ก้อย

  1. ชื่ออาหารชนิดหนึ่ง ทำจากเนื้อ ปลา กุ้ง ที่ดิบคล้ายพล่า

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]

ก้อย

  1. ค่อย

ภาษาอีสาน[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

ก้อย

  1. ก้อย (อาหาร)