ก้อย

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}		ก็้อย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gɔ̂i
	ราชบัณฑิตยสภา	koi
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kɔj˥˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ກ້ອຍ (ก้อย̃), ภาษาไทลื้อ ᦂᦾᧉ (ก้อ̂ย), ภาษาไทใหญ่ ၵွႆႈ (ก้อ̂ย), ภาษาไทใต้คง ᥐᥩᥭᥲ (ก้อ̂ย)

คำนาม

ก้อย

1. นิ้วเล็กที่สุดของนิ้วทั้ง 5
2. เรียกสมมุติด้านหนึ่งของสตางค์หรือเหรียญกระษาปณ์ ในการเล่นปั่นแปะหรือโยนหัวโยนก้อย

คำตรงข้าม

• (ด้านของเหรียญ): หัว

คำคุณศัพท์

ก้อย

1. (ล้าสมัย) เล็ก

   หัวเท่ากิ่งก้อย

   หัวเล็กนิดเดียว

   ไม่รู้จักนิ้วก้อยหัวแม่มือ

   ไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่, ไม่รู้จักต่ำสูง

รากศัพท์ 2

เทียบภาษาอีสาน ก้อย, ภาษาลาว ກ້ອຍ (ก้อย̃)

คำนาม

ก้อย

1. ชื่ออาหารชนิดหนึ่ง ทำจากเนื้อ ปลา กุ้ง ที่ดิบ ๆ คล้ายพล่า

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /kɔ̂j/

คำกริยาวิเศษณ์

ก้อย

1. ค่อย

ภาษาอีสาน

คำนาม

ก้อย

1. ก้อย (อาหาร)