สตางค์

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• (ภาษาปาก) ตังค์, กะตัง, กะตังค์

รากศัพท์

สต +‎ องค์; จากภาษาบาลี สตางฺค (“ส่วนร้อย”), มาจาก สต (“ร้อย”) + องฺค (“ส่วน”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สะ-ตาง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sà-dtaang
	ราชบัณฑิตยสภา	sa-tang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sa˨˩.taːŋ˧/(สัมผัส)

คำนาม

สตางค์

1. เหรียญกระษาปณ์ปลีกย่อย 100 สตางค์ เป็น 1 บาท, อักษรย่อว่า สต.
2. (ภาษาปาก) โดยปริยายหมายถึงเงินที่ใช้สอย

   วันนี้ไม่มีสตางค์ติดตัวมาเลย

   เขาเป็นคนมีสตางค์

3. (โบราณ) ชื่อมาตราชั่งตามวิธีประเพณีสำหรับกำหนดน้ำหนักเท่ากับเงินหนัก 0.15 กรัม
4. (โบราณ) มาตราวัดน้ำฝนเท่ากับ 1 ใน 10 ของทศางค์