ฝน

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ฝน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	fǒn
	ราชบัณฑิตยสภา	fon
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/fon˩˩˦/(ส)

รากศัพท์ 1

ฝน

จากภาษาไทดั้งเดิม *C̥.wɯnᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨺᩫ᩠ᨶ (ฝ็น), ภาษาลาว ຝົນ (ฝ็น), ภาษาไทลื้อ ᦚᦳᧃ (ฝุน), ภาษาไทดำ ꪶꪠꪙ (โฝน), ภาษาไทใหญ่ ၽူၼ် (ผูน) หรือ ၾူၼ် (ฝูน), ภาษาอาหม 𑜇𑜤𑜃𑜫 (ผุน์), ภาษาจ้วง fwn, ภาษาจ้วงแบบหนง paen, ภาษาแสก หวึ่น; เทียบภาษาสุ่ย fenl, ภาษาต้งใต้ bienl

คำนาม

ฝน

1. น้ำที่ตกลงมาจากเมฆเป็นเม็ด ๆ

คำพ้องความ

• พรรษ, วรรษ

คำลักษณนาม

ฝน

1. ใช้นับอายุ หมายความว่า รอบปี, ขวบปี

   ควาย 3 ฝน

   ควายที่มีอายุ 3 ปี

   เขาผ่านร้อนผ่านหนาวมา 18 ฝน

คำเกี่ยวข้อง

• ฝนชะช่อมะม่วง
• ฝนชะลาน
• ฝนซู่
• ฝนตกก็แช่ง ฝนแล้งก็ด่า
• ฝนตกขี้หมูไหล
• ฝนตกอย่าเชื่อดาว
• ฝนตกไม่ทั่วฟ้า
• ฝนตกไม่มีเค้า
• ฝนทอง
• ฝนสั่งฟ้า
• ฝนสั่งฟ้า ปลาสั่งหนอง
• ฝนหลวง
• ฝนห่าแก้ว
• ฝนเทียม
• ฝนไล่ช้าง
• ฝนแสนห่า

รากศัพท์ 2

คำกริยา

ฝน (คำอาการนาม การฝน)

1. ถู

   ฝนยา

2. ลับ

   ฝนมีด

คำเกี่ยวข้อง

• ฝนทั่งให้เป็นเข็ม