ฝุ่น
หน้าตา
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากจีนยุคกลาง 粉 (MC pjunX); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨺᩩ᩵ᩁ (ฝุ่ร), ลาว ຝຸ່ນ (ฝุ่น), เขิน ᨺᩩ᩵ᩁ (ฝุ่ร), ไทดำ ꪄꪴ꪿ꪙ (ฃุ่น), ไทใหญ่ ၽုၼ်ႇ (ผุ่น), พม่า ဖုန် (ผุน์)
การออกเสียง
[แก้ไข]การแบ่งพยางค์ | ฝุ่น | |
---|---|---|
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | fùn |
ราชบัณฑิตยสภา | fun | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /fun˨˩/(สัมผัส) |
คำนาม
[แก้ไข]ฝุ่น
- (ขี้~) ดินแห้งหรือสิ่งอื่นที่ละเอียดเป็นผง
- ผงขาว ๆ คล้ายแป้งใช้ผัดหน้าหรือทาสิ่งของต่าง ๆ
- ฝุ่นผัดหน้า