แป้ง
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง 餅 (MC pjiengX); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ແປ້ງ (แป้ง)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | แป้ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpɛ̂ɛng |
| ราชบัณฑิตยสภา | paeng | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pɛːŋ˥˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]แป้ง
- สิ่งที่เป็นผงละเอียดได้จากเมล็ดพืช ผลไม้ และรากไม้ เป็นต้น ใช้เป็นอาหาร
- ผงขาว ๆ ที่ทำด้วยหินเป็นต้น สำหรับผัดหน้า
- (ภาษาปาก, สแลง) ยาเสพติดที่เป็นผงขาวอย่างเช่นโคเคนหรือเฮโรอีน
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]สิ่งที่เป็นผงละเอียดที่ใช้เป็นอาหาร
|
ภาษาญ้อ
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]แป้ง
- แป้ง
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาจีนยุคกลาง
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɛːŋ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- สแลงภาษาไทย
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาเขมร/t+
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาสเปน/t+
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาพม่า/t+
- อังกฤษ translations
- ฮีบรู terms with non-redundant manual transliterations
- คำหลักภาษาญ้อ
- คำนามภาษาญ้อ