ราก

ดูเพิ่ม: ร̄าก

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ราก
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	râak
	ราชบัณฑิตยสภา	rak
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/raːk̚˥˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *C̬.raːkᴰ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩁᩣ᩠ᨠ (ราก), เขิน ᩁᩣ᩠ᨠ (ราก), ลาว ຮາກ (ฮาก), ไทลื้อ ᦣᦱᧅ (ฮาก), ไทดำ ꪭꪱꪀ (ฮาก), ไทใหญ่ ႁၢၵ်ႈ (ห้าก), อาหม 𑜍𑜀𑜫 (รก์), จ้วง rag, จ้วงแบบหนง lag, จ้วงแบบจั่วเจียง lag, แสก ร̄าก

คำนาม

ราก (คำลักษณนาม ราก)

1. ส่วนของต้นไม้ ตามปรกติอยู่ในดิน มีหน้าที่ดูดอาหารเลี้ยงลำต้น, โดยปริยายเรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น

   รากผม

   รากฟัน

2. เรียกฐานที่อยู่ใต้ดินทำหน้าที่รองรับอาคารว่า รากตึก หรือ ฐานราก
3. ต้นเดิม, เค้าเดิม

   รากศัพท์

4. (คณิตศาสตร์) จำนวนที่ยกกำลังตามอันดับแล้วได้ผลลัพธ์เท่ากับจำนวนที่กำหนด

   รากที่สองของ 9 คือ 3 กับ −3

   รากที่สามของ 8 คือ 2

5. (คณิตศาสตร์) คำตอบของตัวแปรในสมการ, ค่าของพารามิเตอร์ที่ทำให้ฟังก์ชันมีค่าเป็นศูนย์

   x = 1 เป็นรากของสมการ 2x = 2

   x = 1 เป็นรากของฟังก์ชัน f (x) = 3x − 3

คำแปลภาษาอื่น

ส่วนของต้นไม้ที่ตามปรกติอยู่ในดิน

• คำเมือง: ᩁᩣ᩠ᨠ (nod) (ราก)
• ดัตช์: wortel (nl) ช. (วอร์เติล)
• ไทดำ: ꪭꪱꪀ (blt) (ฮาก)
• ไทใหญ่: ႁၢၵ်ႈ (shn) (ห้าก)
• ลาว: ຮາກ (lo) (ฮาก)
• อังกฤษ: root (en) (รูต)

รากศัพท์ 2

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *rwɯəkᴰ; เทียบจีนยุคกลาง 嗀 (MC xuwk|xaewk); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩁᩣ᩠ᨠ (ราก), เขิน ᩁᩣ᩠ᨠ (ราก), อีสาน ฮาก, ลาว ຮາກ (ฮาก), ไทลื้อ ᦣᦱᧅ (ฮาก), ไทใหญ่ ႁၢၵ်ႈ (ห้าก), อาหม 𑜍𑜀𑜫 (รก์), จ้วงแบบหนง rag(slag), แสก หร้วก , ภาษาจ้วงใต้ rag

คำนาม

ราก

1. อาการที่สำรอกออกมาทางปาก

คำกริยา

ราก (คำอาการนาม การราก)

1. อาเจียน, อ้วก, สำรอกออกทางปาก

   รากแตกรากแตน

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /haːk˦˨/

รากศัพท์ 1

คำนาม

ราก

1. อีกรูปหนึ่งของ ᩁᩣ᩠ᨠ (ราก)

รากศัพท์ 2

คำกริยา

ราก (คำอาการนาม การราก)

1. (อกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᩁᩣ᩠ᨠ (ราก)