ราก

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ราก
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	râak
	ราชบัณฑิตยสภา	rak
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/raːk̚˥˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

จากภาษาไทดั้งเดิม *C̬.raːkᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩁᩣ᩠ᨠ (ราก), ภาษาเขิน ᩁᩣ᩠ᨠ (ราก), ภาษาลาว ຮາກ (ฮาก), ภาษาไทลื้อ ᦣᦱᧅ (ฮาก), ภาษาไทดำ ꪭꪱꪀ (ฮาก), ภาษาไทใหญ่ ႁၢၵ်ႈ (ห้าก), ภาษาอาหม 𑜍𑜀𑜫 (รก์), ภาษาจ้วง rag, ภาษาจ้วงแบบหนง lag, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง lag, ภาษาแสก ร̄าก

คำนาม

ราก (คำลักษณนาม ราก)

1. ส่วนของต้นไม้ ตามปรกติอยู่ในดิน มีหน้าที่ดูดอาหารเลี้ยงลำต้น, โดยปริยายเรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น

   รากผม

   รากฟัน

2. เรียกฐานที่อยู่ใต้ดินทำหน้าที่รองรับอาคารว่า รากตึก หรือ ฐานราก
3. ต้นเดิม, เค้าเดิม

   รากศัพท์

4. (คณิตศาสตร์) จำนวนที่ยกกำลังตามอันดับแล้วได้ผลลัพธ์เท่ากับจำนวนที่กำหนด

   รากที่สองของ 9 คือ 3 กับ −3

   รากที่สามของ 8 คือ 2

5. (คณิตศาสตร์) คำตอบของตัวแปรในสมการ, ค่าของพารามิเตอร์ที่ทำให้ฟังก์ชันมีค่าเป็นศูนย์

   x = 1 เป็นรากของสมการ 2x = 2

   x = 1 เป็นรากของฟังก์ชัน f (x) = 3x − 3

คำแปลภาษาอื่น

ส่วนของต้นไม้ที่ตามปรกติอยู่ในดิน

• คำเมือง: ᩁᩣ᩠ᨠ (nod) (ราก)
• ดัตช์: wortel (nl) ช. (วอร์เติล)
• ไทดำ: ꪭꪱꪀ (blt) (ฮาก)

• ไทใหญ่: ႁၢၵ်ႈ (shn) (ห้าก)
• ลาว: ຮາກ (lo) (ฮาก)
• อังกฤษ: root (en) (รูต)

รากศัพท์ 2

จากภาษาไทดั้งเดิม *rwɯəkᴰ; เทียบภาษาจีนยุคกลาง 嗀 (MC huk̚, hˠʌk̚); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩁᩣ᩠ᨠ (ราก), ภาษาเขิน ᩁᩣ᩠ᨠ (ราก), ภาษาอีสาน ฮาก, ภาษาลาว ຮາກ (ฮาก), ภาษาไทลื้อ ᦣᦱᧅ (ฮาก), ภาษาไทใหญ่ ႁၢၵ်ႈ (ห้าก), ภาษาอาหม 𑜍𑜀𑜫 (รก์), ภาษาจ้วงแบบหนง rag(slag), ภาษาแสก หร้วก , ภาษาจ้วงใต้ rag

คำนาม

ราก

1. อาการที่สำรอกออกมาทางปาก

คำกริยา

ราก (คำอาการนาม การราก)

1. อาเจียน, อ้วก, สำรอกออกทางปาก

   รากแตกรากแตน