หวึ่น
ภาษาแสก[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *C̥.wɯnᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ฝน, ภาษาคำเมือง ᨺᩫ᩠ᨶ (ฝ็น), ภาษาลาว ຝົນ (ฝ็น), ภาษาไทลื้อ ᦚᦳᧃ (ฝุน), ภาษาไทดำ ꪶꪠꪙ (โฝน), ภาษาไทใหญ่ ၽူၼ် (ผูน) หรือ ၾူၼ် (ฝูน), ภาษาอาหม 𑜇𑜤𑜃𑜫 (ผุน์), ภาษาจ้วง fwn, ภาษาจ้วงแบบหนง paen
คำนาม[แก้ไข]
หวึ่น
- ฝน (น้ำที่ตกลงมาจากเมฆ)