นิ้ว
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาไทดั้งเดิม *niːwꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ນີ້ວ (นี้ว), ภาษาไทลื้อ ᦓᦲᧁᧉ (นี้ว), ภาษาไทใหญ่ ၼိဝ်ႉ (นิ๎ว), ภาษาพ่าเก ꩫိဝ် (นิว์), ภาษาอาหม 𑜃𑜢𑜈𑜫 (นิว์) หรือ 𑜐𑜢𑜈𑜫 (ญิว์)， ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง niux， ภาษาจ้วง niux
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | นิ้ว | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | níu |
| ราชบัณฑิตยสภา | nio | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /niw˦˥/(ส) | |
คำนาม[แก้ไข]
นิ้ว
- ส่วนสุดของมือหรือเท้า แยกออกเป็น 5 กิ่ง คือ นิ้วหัวแม่มือ นิ้วชี้ นิ้วกลาง นิ้วนาง นิ้วก้อย ราชาศัพท์ว่า พระอังคุฐ พระดัชนี พระมัชฌิมา พระอนามิกา พระกนิษฐา โดยลำดับ ถ้าเป็นนิ้วเท้านิ้วต้น เรียกว่า นิ้วหัวแม่เท้า นอกนั้นอนุโลมเรียกตามนิ้วมือ
- (ล้าสมัย) มาตราวัดตามวิธีประเพณี 1 นิ้ว เท่ากับ 4 กระเบียด และ 12 นิ้ว เป็น 1 คืบ
- มาตราวัดของอังกฤษ 1 นิ้ว เท่ากับ 2.5 เซนติเมตร และ 12 นิ้ว เป็น 1 ฟุต