ႁူဝ်

ภาษาไทใหญ่

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *truəᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย หัว, ภาษาคำเมือง ᩉᩫ᩠ᩅ (ห็ว), ภาษาลาว ຫົວ (ห็ว), ภาษาไทลื้อ ᦷᦠ (โห), ภาษาไทดำ ꪬꪺ (หัว), ภาษาอาหม 𑜑𑜥 (หู), 𑜍𑜥 (รู) หรือ 𑜍𑜤𑜈𑜫 (รุว์)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /hoː˨˦/

คำนาม

ႁူဝ် • (หูว)

1. หัว (อวัยวะ)
2. ส่วนที่อยู่หน้าสุดหรือบนสุด
3. หัวใต้ดินของพืช