วง

ดูเพิ่ม: วัง, วั๋ง, วิง, และ วิ่ง

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาเขมรเก่า វាង៑ (วางฺ), វាង្ង៑ (วางฺงฺ), វង៑ (วงฺ), จากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *wa(a)ŋ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร វង់ (วง̍), ภาษาลาว ວົງ (ว็ง); ร่วมรากกับ วัง and เวียง

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		วง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	wong
	ราชบัณฑิตยสภา	wong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/woŋ˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		วงก์ วงศ์ วงษ์

คำนาม

วง

1. รูปเขียนมีเส้นล้อมรอบไม่มีเหลี่ยม
2. รูปที่มีเส้นนอกโค้งบรรจบกัน
3. กลุ่ม, พวก
4. ส่วนสัดของมือที่ใช้ในการรำ
5. การเล่นที่มีคนนั่งหรือยืนล้อมรอบ

คำประสม

• วงกต
• วงกลม
• วงการ
• วงจร
• วงรี
• วงเวียน
• วงแหวน

 

คำกริยา

วง (คำอาการนาม การวง)

1. ล้อมรอบ
2. ทำเครื่องหมายเป็นวง

ลักษณนาม

วง

1. ใช้กับสิ่งของที่มีลักษณะเป็นวง

   แม่ของเธอเก็บแหวนไว้ 4 วง