เวียง
ภาษาไทย
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]- (เลิกใช้) วยง
รากศัพท์
[แก้ไข]จากภาษาเขมรเก่า វាង៑ (วางฺ), វាង្ង៑ (วางฺงฺ), វង៑ (วงฺ), จากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *wa(a)ŋ[1]; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩅ᩠ᨿᨦ (วยง), ภาษาลาว ວຽງ (วย̂ง), ภาษาไทใหญ่ ဝဵင်း (เว๊ง); ร่วมรากกับ วง and วัง
ภาษาเขมร វៀង (เวียง) คือคำที่ยืมกลับไปจาก "เวียง" ที่เป็นภาษาไทยหรือลาว
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | เวียง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | wiiang |
| ราชบัณฑิตยสภา | wiang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /wia̯ŋ˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]เวียง
- เมืองที่มีกำแพงล้อม
- (โบราณ) ตำแหน่งเจ้ากระทรวงปกครองครั้งโบราณ มีหน้าที่ปกครองท้องที่ดูแลทุกข์สุขของราษฎร
คำวิสามานยนาม
[แก้ไข]เวียง
- ชื่อตำบลหนึ่งในอำเภอเชียงของ จังหวัดเชียงราย
- ชื่อตำบลหนึ่งในอำเภอเชียงแสน จังหวัดเชียงราย
- ชื่อตำบลหนึ่งในอำเภอเทิง จังหวัดเชียงราย
- ชื่อตำบลหนึ่งในอำเภอเมืองเชียงราย จังหวัดเชียงราย
- ชื่อตำบลหนึ่งในอำเภอเวียงป่าเป้า จังหวัดเชียงราย
- ชื่อตำบลหนึ่งในอำเภอฝาง จังหวัดเชียงใหม่
- ชื่อตำบลหนึ่งในอำเภอพร้าว จังหวัดเชียงใหม่
อ้างอิง
[แก้ไข]- ↑ Shorto, H. A Mon-Khmer Comparative Dictionary, Ed. Paul Sidwell, 2006. Entry 767. p. 233