จากมอญ-เขมรดั้งเดิม *wa(a)ŋ (“ที่ปิดล้อม”)[1]; ร่วมเชื้อสายกับไทย เวียง, ลาว ວຽງ (วย̂ง), เขมร វៀង (เวียง)
ᩅ᩠ᨿᨦ (วยง)