ငိုၼ်း

ภาษาไทใหญ่

รากศัพท์

จากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ŋɯənᴬ⁴, จากภาษาจีนเก่า 銀 (OC *ŋrɯn), จากภาษาซีโน-ทิเบตันดั้งเดิม *ŋul ~ (d-)ŋur; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย เงิน, ภาษาลาว ເງິນ (เงิน), ภาษาไทลื้อ ᦇᦹᧃ (งืน), ภาษาไทดำ ꪹꪉꪷꪙ (เงํน), ภาษาพ่าเก ငိုꩫ် (งึน์), ภาษาอาหม 𑜂𑜢𑜤𑜃𑜫 (งึน์), ภาษาปู้อี nganz, ภาษาจ้วง ngaenz, ภาษาแสก แญ๊น

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ŋɯn˥/
• คำอ่านภาษาไทย (ประมาณ): /หฺง๊ืน/
• สัมผัส: -ɯn

คำนาม

ငိုၼ်း • (งึ๊น)

1. เงิน (โลหะ)
2. เงิน (สิ่งแลกเปลี่ยน)