ᦅᦳᧃ

ภาษาไทลื้อ

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /kun˥˩/

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɢwɯnᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย คน, ภาษาคำเมือง ᨤᩫ᩠ᨶ (ฅ็น), ภาษาลาว ຄົນ (ค็น), ภาษาไทใหญ่ ၵူၼ်း (กู๊น), ภาษาไทใต้คง ᥐᥨᥢᥰ (โก๊น), ภาษาอาหม 𑜀𑜤𑜃𑜫 (กุน์), ภาษาปู้อี wenz, ภาษาจ้วง vunz, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง koenz

คำนาม

ᦅᦳᧃ (คุน) (อักษรไทธรรม ᨣᩩᩁ)

1. คน
2. คนละ (ตามด้วยลักษณนาม)

คำลักษณนาม

ᦅᦳᧃ (คุน) (อักษรไทธรรม ᨣᩩᩁ)

1. ใช้นับคนหรือสิ่งคล้ายคน

อุปสรรค

ᦅᦳᧃ (คุน)

1. คน, ผู้, นัก, ใช้เติมหน้าคำอื่น เพื่อแสดงว่าเป็นคนเกี่ยวข้องที่กระทำหรือมีภาวะนั้น

คำคุณศัพท์

ᦅᦳᧃ (คุน) (อักษรไทธรรม ᨣᩩᩁ, คำอาการนาม ᦩᦱᧄᦅᦳᧃ)

1. มีชีวิต, ยังมีชีวิตอยู่

รากศัพท์ 2

เทียบภาษาไทย คุณ

คำนาม

ᦅᦳᧃ (คุน) (อักษรไทธรรม ᨣᩩᩁ หรือ ᨣᩩᨱ)

1. การขอบคุณ, การยกย่อง
2. คุณ, ความดี