ผ่า
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง 破 (MC phaH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨹ᩵ᩣ (ผ่า), ภาษาลาว ຜ່າ (ผ่า), ภาษาไทใหญ่ ၽႃႇ (ผ่า), ภาษาไทใต้คง ᥚᥣᥱ (ผ่า)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ผ่า | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pàa |
ราชบัณฑิตยสภา | pha | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰaː˨˩/(สัมผัส) |
คำกริยา[แก้ไข]
ผ่า (คำอาการนาม การผ่า)
- ทำให้แยกออกจากกันตามยาวด้วยมีดหรือขวานอย่างผ่าฟืน
- โดยปริยายหมายถึง กิริยาที่ทำให้แยกออก
- ผ่าฝี
- ผ่าปากม้า
- แหวกเข้าไป
- ผ่าเข้าไป
- ฟาดฟันลงไป
- (ภาษาปาก) ทำสิ่งที่ไม่น่าจะทำหรือในลักษณะที่ไม่ควรจะเป็นเช่นนั้น
- วิ่งผ่าเข้าไปกลางวง แทนที่จะเล่นกันอยู่ข้างล่าง
- ผ่าขึ้นไปอยู่บนยอดไม้
ภาษาปักษ์ใต้[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
ผ่า (คำอาการนาม ก่านผ่า)
อ้างอิง[แก้ไข]
- “ผ่า” ใน Central Southern Thai Dictionary (Kaewkhao, Uthai และ Kiatboonyarit, Tawan: ประเทศไทย: US Peace Corps 1986), หน้าที่ 15
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาจีนยุคกลาง
- สัมผัส:ภาษาไทย/aː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- คำหลักภาษาปักษ์ใต้
- คำกริยาภาษาปักษ์ใต้
- ศัพท์ภาษาปักษ์ใต้ที่มีตัวอย่างการใช้