ผ่า

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาจีนยุคกลาง 破 (MC pʰuɑ^H); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨹ᩵ᩣ (ผ่า), ภาษาลาว ຜ່າ (ผ่า), ภาษาไทใหญ่ ၽႃႇ (ผ่า)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ผ่า
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	pàa
	ราชบัณฑิตยสภา	pha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pʰaː˨˩/(ส)

คำกริยา

ผ่า (คำอาการนาม การผ่า)

1. ทำให้แยกออกจากกันตามยาวด้วยมีดหรือขวานอย่างผ่าฟืน
2. โดยปริยายหมายถึง กิริยาที่ทำให้แยกออก

   ผ่าฝี

   ผ่าปากม้า

3. แหวกเข้าไป

   ผ่าเข้าไป

4. ฟาดฟันลงไป
5. (ภาษาปาก) ทำสิ่งที่ไม่น่าจะทำหรือในลักษณะที่ไม่ควรจะเป็นเช่นนั้น

   วิ่งผ่าเข้าไปกลางวง แทนที่จะเล่นกันอยู่ข้างล่าง

   ผ่าขึ้นไปอยู่บนยอดไม้

ภาษาปักษ์ใต้

คำกริยา

ผ่า (คำอาการนาม ก่านผ่า)

1. พา, นำ, เอาไป

   พาเตารีดมา

   เอาเตารีดมา

อ้างอิง

• “ผ่า” ใน Central Southern Thai Dictionary (Kaewkhao, Uthai และ Kiatboonyarit, Tawan: ประเทศไทย: US Peace Corps 1986), หน้าที่ 15