ฟืน

ดูเพิ่ม: ฟัน, ฟั่น, ฟั้น, ฟื้น, ฟุน, และ ฟ่น

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *wɯːlᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຟືນ (ฟืน), ภาษาไทลื้อ ᦝᦹᧃ (ฟืน), ภาษาไทใหญ่ ၽိုၼ်း (ผึ๊น) หรือ ၾိုၼ်း (ฝึ๊น), ภาษาพ่าเก ၸုꩫ် (ผุน์), ภาษาอาหม 𑜇𑜤𑜃𑜫 (ผุน์), ภาษาจ้วง fwnz, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง fwnz; เทียบภาษาเบดั้งเดิม *vəːnᴬ²

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ฟืน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	fʉʉn
	ราชบัณฑิตยสภา	fuen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/fɯːn˧/(สัมผัส)

คำนาม

ฟืน

1. ไม้สำหรับใช้เป็นเชื้อไฟ, ลักษณนามเรียกตามลักษณะ เช่น ดุ้น อัน ท่อน ชิ้น

คำแปลภาษาอื่น

ไม้สำหรับใช้เป็นเชื้อไฟ

• ไทใหญ่: ၽိုၼ်း (shn) (ผึ๊น), လူဝ် (shn) (ลูว)
• ฝรั่งเศส: bois à brûler (fr) ช. (บัวอาบรูว์เล)
• เยอรมัน: Brennholz (de) ก.
• ลาว: ຟືນ (lo) (ฟืน), ຫຼົວ (lo) (หล็ว)
• อังกฤษ: firewood (en) (ฟายร์วุด)