ပိၼ်ႇ

ภาษาไทใหญ่

รากศัพท์

จากภาษาจีนยุคกลาง 變 (MC pˠiᴇn^H); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย เปลี่ยน, ภาษาลาว ປ່ຽນ (ป่ย͢น), ภาษาไทลื้อ ᦵᦔᧃᧈ (เป่น), ภาษาไทใต้คง ᥙᥤᥢᥱ (ปี่น), ภาษาจ้วง bienq

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /pin˩/

คำกริยา

ပိၼ်ႇ • (ปิ่น)

1. เปลี่ยน