ပိုၼ်ႉ

ดูเพิ่ม: ပန်, ပန်း, ပိုၼ်, ပိုၼ်း, ပိူၼ်ႈ, ပိၼ်ႇ, ပိၼ်ႈ, ပီꩫ်ႈ, ပုၼ်ႈ, ပုၼ်ႉ, ပူၼ်ႈ, ပူၼ်ႉ, ပဵၼ်, ပဵၼ်ႉ, ပၼ်, ပၼ်း, ပၼ်ႇ, ပၼ်ႈ, ပႅၼ်, และ ပႅၼ်ႈ

ภาษาไทใหญ่

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *bɯːnꟲ⁴ (Jonsson, 1991), จากจีนยุคกลาง 本 (MC pwonX); ร่วมเชื้อสายกับไทย พื้น, ลาว ພື້ນ (พื้น), ไทลื้อ ᦗᦹᧃᧉ (พื้น), อาหม 𑜆𑜢𑜤𑜃𑜫 (ปึน์)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /pɯn˦˨ˀ/
• เทียบเสียงภาษาไทยโดยประมาณ: ป้ืน
• สัมผัส: -ɯn

คำนาม

ပိုၼ်ႉ • (ปึ๎น)

1. พื้น