ปัน

ภาษาไทย[แก้ไข]

จากภาษาไทดั้งเดิม *panᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨸᩢ᩠ᨶ (ปัน), ภาษาลาว ປັນ (ปัน), ภาษาไทใหญ่ ပၼ် (ปัน); เทียบภาษาจีนยุคกลาง 分 (MC pɨun, bɨun^H, “แบ่ง; แจกจ่าย”), 頒 (MC bɨun, pˠan, “มอบ; ให้”), 朌 (MC bɨun, pˠan, “แจกจ่าย”) ，ภาษาจ้วง baen

การแบ่งพยางค์		ปัน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bpan
	ราชบัณฑิตยสภา	pan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/pan˧/

ปัน (คำอาการนาม การปัน)