ปีน

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *piːnᴬ

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ปีน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bpiin
	ราชบัณฑิตยสภา	pin
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/piːn˧/

คำกริยา

ปีน (คำอาการนาม การปีน)

1. ไต่โดยใช้มือและเท้าเกาะยึดขึ้นไป

   ปีนต้นไม้

   ปีนเขา

2. ใช้ในอาการที่ไต่ลงก็มี

   ปีนลงทางหน้าต่าง

3. โดยปริยายหมายความว่า ออกนอกที่นอกทาง

   ปีนทาง