ปืน
ภาษาไทย
[แก้ไข]
รากศัพท์
[แก้ไข]เทียบคำเมือง ᨸᩨ᩠ᨶ (ปืน), ลาว ປືນ (ปืน), ไทลื้อ ᦔᦹᧃ (ปืน), ไทใหญ่ ပိုၼ် (ปึน), จ้วง bwn
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ปืน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpʉʉn |
| ราชบัณฑิตยสภา | puen | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pɯːn˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ปืน
- อาวุธสำหรับยิงให้ลูกออกจากลำกล้องด้วยกำลังดินระเบิดหรือแรงอัดดันด้วยลมเป็นต้น, ปืนที่ใช้กำลังไฟ เรียกว่า ปืนไฟ (คำลักษณนาม กระบอก)
- (โบราณ) ศร หน้าไม้ เกาทัณฑ์
การใช้
[แก้ไข](1) ราชาศัพท์ว่า พระแสงปืน