ปูน
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ปูน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpuun |
| ราชบัณฑิตยสภา | pun | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /puːn˧/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]เทียบภาษามาเลย์อิกดั้งเดิม *kapur หรือภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *knpur
คำนาม
[แก้ไข]ปูน
- หินปูนหรือเปลือกหอยเมื่อถูกเผาจนสลายตัว
- ปูนกินกับหมากหรือปูนแดง
- ป้ายปูน
- ปูนกัดปาก
- ปูนขาว
- ฉาบน้ำปูน
- ปูนซีเมนต์
- เทปูน
- โบกปูน
คำประสม
[แก้ไข]คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]ปูนซีเมนต์ — ให้ดูที่ ซีเมนต์
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ปุน หรือ ปูน, ภาษาลาว ປູນ (ปูน), ภาษาคำเมือง ᨸᩩᩁ (ปุร)
คำนาม
[แก้ไข]ปูน
รากศัพท์ 3
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ปุน หรือ ปูน, ภาษาลาว ປຸນ (ปุน), ภาษาคำเมือง ᨸᩩᩁ (ปุร) หรือ ᨸᩪᩁ (ปูร), ภาษาเขิน ᨸᩩᩁ (ปุร)
คำกริยาวิเศษณ์
[แก้ไข]ปูน
รากศัพท์ 4
[แก้ไข]คำกริยา
[แก้ไข]ปูน (คำอาการนาม การปูน)
รากศัพท์ 5
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]ปูน