หมาก
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | หฺมาก | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | màak |
| ราชบัณฑิตยสภา | mak | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /maːk̚˨˩/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
หมาก
- ชื่อเรียกปาล์มหลายชนิดหลายสกุลในวงศ์ Palmae โดยเฉพาะชนิด Areca catechuL. ผลมีรสฝาด ใช้เคี้ยวกินกับปูน พลู ซึ่งรวมเรียกว่า กินหมาก และใช้ฟอกหนัง, ผลที่ยังไม่แก่เรียก หมากดิบ, ผลที่แก่จัดเรียก หมากสง, เนื้อหมากที่ฝานบาง ๆ ตากแห้ง ลักษณะคล้ายอีแปะ เรียก หมากอีแปะ, ผลแก่จัดที่เก็บไว้ทั้งเปลือกเพื่อไว้กินนาน ๆ เรียก หมากยับ
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰmaːkᴰ (“ผลไม้”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ໝາກ (หมาก), ภาษาไทลื้อ ᦖᦱᧅ (หฺมาก), ภาษาไทใหญ่ မၢၵ်ႇ (ม่าก), ภาษาไทดำ ꪢꪱꪀ (หฺมาก), ภาษาปักษ์ใต้ ม๊าก, ภาษาจ้วง mak; เทียบภาษาเบดั้งเดิม *maːkᴰ²
คำนาม[แก้ไข]
หมาก
- ผลไม้
- หมากขาม
รากศัพท์ 3[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
หมาก
ลักษณนาม[แก้ไข]
หมาก