ปิ่น
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ປິ່ນ (ปิ่น), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง binq (ปิ่น-ไม้หรือกระดูกที่แหลมออกมา)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ปิ่น | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpìn |
| ราชบัณฑิตยสภา | pin | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pin˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
ปิ่น