จอม

ดูเพิ่ม: จ็อม และ จ่อม

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨧᩬᨾ (จอม), ลาว ຈອມ (จอม), ไทลื้อ ᦈᦸᧄ (จอ̂ม), ไทดำ ꪊꪮꪣ (จอม), ไทขาว ꪊꪮꪣ, ไทแดง ꪊꪮꪣ, ไทใหญ่ ၸွမ် (จอ̂ม), ไทใต้คง ᥓᥩᥛᥴ (จ๋อ̂ม), พ่าเก ꩡွံ (จอ̂ํ), อาหม 𑜋𑜨𑜪 (ฉอ̂ํ); เทียบเขมร ចម (จม)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		จอม
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	jɔɔm
	ราชบัณฑิตยสภา	chom
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/t͡ɕɔːm˧/(สัมผัส)

คำนาม

จอม

1. ยอดที่สูงสุดของสิ่งที่มีฐานใหญ่ปลายเรียวเล็กขึ้นไป

   จอมเขา

2. ผู้ที่ยอดเยี่ยมในหมู่

   จอมโจร

คำคุณศัพท์

จอม

1. คำที่ใช้ประกอบหน้าคำกริยาเพื่อแสดงว่ามีลักษณะเด่นเช่นนั้น (มักใช้ในทางไม่ดี)

   จอมโวย

   จอมแฉ

   จอมจุ้น

   จอมเบี้ยว