ปัก
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *pakᴰˢ²; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ປັກ (ปัก), ภาษาไทดำ ꪜꪰꪀ (ปัก), ภาษาไทใหญ่ ပၵ်း (ปั๊ก), ภาษาพ่าเก ပက် (ปก์), ภาษาอาหม 𑜆𑜀𑜫 (ปก์), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง baek
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ปัก | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpàk |
| ราชบัณฑิตยสภา | pak | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pak̚˨˩/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ปักข์ ปักษ์ | |
คำกริยา
[แก้ไข]ปัก (คำอาการนาม การปัก)