ดิ้น
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ดิ้น | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dîn |
| ราชบัณฑิตยสภา | din | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /din˥˩/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨯᩥ᩠᩶ᨶ (ดิ้น), ภาษาลาว ດີ້ນ (ดี้น) หรือ ດິ້ນ (ดิ้น), ภาษาไทลื้อ ᦡᦲᧃᧉ (ดี้น), ภาษาไทใหญ่ လိၼ်ႈ (ลิ้น)
คำกริยา
[แก้ไข]ดิ้น (คำอาการนาม การดิ้น)
- อาการที่สะบัดหรือฟาดตัวไปมาอย่างแรง
- ดิ้นให้หลุด
- นอนดิ้น
- ชักดิ้นชักงอ
- สั่นไหวกระดุกกระดิก
- หางจิ้งจกขาดยังดิ้นได้
- ไม่ตายตัว
- คำพูดดิ้นได้
- โดยปริยายหมายความว่า แก้ข้อหา, ปลดเปลื้องข้อหา, ในคำว่า ดิ้นไม่หลุด
- (ภาษาปาก) พยายามให้รอดพ้นจากอันตรายหรือความผิด
- เขาดิ้นสุดฤทธิ์เพื่อให้พ้นผิด
- (ภาษาปาก) เต้นรำตามจังหวะดนตรีที่ร้อนแรง
- ไปดิ้นที่ผับ
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]ดิ้น