ฝัง
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *faŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨺᩢ᩠ᨦ (ฝัง), ภาษาลาว ຝັງ (ฝัง), ภาษาไทลื้อ ᦚᧂ (ฝัง), ภาษาไทใหญ่ ၽင် (ผัง) หรือ ၾင် (ฝัง), ภาษาไทใต้คง ᥜᥒᥴ (ฝั๋ง), ภาษาอาหม 𑜇𑜞𑜂𑜫 (ผฺรง์), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง paeng, ภาษาจ้วง baeng
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ฝัง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | fǎng |
| ราชบัณฑิตยสภา | fang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /faŋ˩˩˦/(ส) | |
คำกริยา[แก้ไข]
ฝัง (คำอาการนาม การฝัง)
- จมหรือทำให้จมลงไปจากระดับพื้นจนมิดทั้งหมดหรือมิดแต่บางส่วน
- ฝังศพ
- ฝังทรัพย์
- ฝังเสา
- ทำให้จมติดแน่นอยู่ในสิ่งต่าง ๆ
- ฝังเพชร
- ฝังลาย
- โดยปริยายหมายถึง ลักษณะอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น
- ฝังใจ
- ฝังหัว