โง่

ดูเพิ่ม: โง

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาจีนเก่า 愚 (OC *ŋo); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ໂງ່ (โง่), ภาษาไทใหญ่ ငိူဝ်ႈ (เงิ้ว); เป็นไปได้ว่าเกี่ยวข้องกับ เง่า; เทียบภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง huj (หู้, “โง่”)

การแบ่งพยางค์		โง่
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	ngôo
	ราชบัณฑิตยสภา	ngo
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/ŋoː˥˩/^{(สัมผัส)}

โง่ (คำอาการนาม ความโง่)

ดูที่ อรรถาภิธาน:โง่

ไม่ฉลาด