อม
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ʔɤmᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩋᩫ᩠ᨾ (อ็ม), เขิน ᩋᩫ᩠ᨾ (อ็ม), ลาว ອົມ (อ็ม), ไทลื้อ ᦷᦁᧄ (โอ̱ม), ไทใหญ่ ဢူမ် (อูม), อาหม 𑜒𑜤𑜉𑜫 (อุม์), จ้วง oem, จ้วงแบบหนง umq
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | อม | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | om |
| ราชบัณฑิตยสภา | om | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔom˧/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]อม (คำอาการนาม การอม)