กลืน
หน้าตา
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]จากจีนเก่า 吞 (OC *qʰl'iːn, *qʰl'ɯːn); ร่วมเชื้อสายกับลาว ກືນ (กืน), จ้วงแบบจั่วเจียง ndwnj (เดิ้น/ดื้น, “กลืน”)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | กฺลืน | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | glʉʉn |
| ราชบัณฑิตยสภา | kluen | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /klɯːn˧/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]กลืน (คำอาการนาม การกลืน)