ไว
ดูเพิ่ม: ไว้
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
เทียบภาษาจีนยุคกลาง 快 (MC khwaejH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩅᩮᩥ᩠ᨿ (เวิย) หรือ ᩅᩰᩫ᩠ᨿ (โว็ย), ภาษาลาว ໄວ (ไว), ภาษาไทลื้อ ᦺᦞ (ไว), ภาษาไทใหญ่ ဝႆး (ไว๊), ภาษาไทใต้คง ᥝᥭᥰ (วั๊ย), ภาษาอาหม 𑜈𑜩 (บย์)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ไว | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | wai |
| ราชบัณฑิตยสภา | wai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /waj˧/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | วัย ไวทย์ | |
คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]
ไว (คำอาการนาม ความไว)
- ลักษณะที่เคลื่อนไหว หรือสามารถคิด หรือกระทำสิ่งใดได้คล่องแคล่วรวดเร็วหรือฉับพลันทันที
- เด็กคนนั้นเดินไว
คำพ้องความ[แก้ไข]
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
ไว
- เคลื่อนไหว คิด หรือกระทำสิ่งใดได้คล่องแคล่วรวดเร็วหรือฉับพลันทันที
- ไวเข้ารถจะออกแล้ว