กั๋น

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (deprecated use of |lang= parameter) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /kǎn/

คำกริยา

กั๋น (คำอาการนาม ก๋ารกั๋น หรือ ก๋านกั๋น)

1. กัน (กีดขวางไว้, แยกไว้)

คำกริยาวิเศษณ์

กั๋น (คำอาการนาม กำกั๋น หรือ ความกั๋น)

1. กัน (คำประกอบท้ายกริยาของผู้กระทำตั้งแต่ 2 คนขึ้นไปแสดงการกระทำร่วมกัน อย่างเดียวกันหรือต่อกัน)