เบี้ย

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เบี้ย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bîia
	ราชบัณฑิตยสภา	bia
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/bia̯˥˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເບ້ຍ (เบ้ย̃)

คำนาม

เบี้ย

1. ชื่อหอยทะเลกาบเดี่ยวหลายชนิดในวงศ์ Cypraeidae เปลือกแข็ง ผิวเป็นมัน หลังโค้งนูน ด้านท้องแบน ช่องเปลือกยาวและแคบ เป็นลำราง ตามขอบทั้ง 2 ข้างเป็นรอยหยัก เรียกรวม ๆ ว่า หอยเบี้ย, เปลือกหอยเบี้ยที่ใช้เป็นเงินตราในสมัยก่อนมี 2 ชนิด ได้แก่ ชนิด Cypraea moneta Linn. เรียก เบี้ยจั่นหรือเบี้ยจักจั่น ชนิด C. annulus Linn. เรียก เบี้ยแก้วหรือเบี้ยนาง มีอัตรา 100 เบี้ย เป็น 1 อัฐ คำว่า เบี้ย จึงเป็นคำเรียกแทนเงินติดมาจนทุกวันนี้ เช่น เบี้ยประชุม เบี้ยประกัน เบี้ยเลี้ยงชีพ

รากศัพท์ 2

คำนาม

เบี้ย

1. (ผัก~) ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Portulaca oleracea L. ในวงศ์ Portulacaceae ใช้เป็นผักได้