เดี่ยว
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ດ່ຽວ (ด่ย̂ว), ภาษาคำเมือง ᨯ᩠ᨿ᩵ᩅ (ดย่ว), ภาษาเขิน ᨯ᩠ᨿ᩵ᩴ (ดย่ํ), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง ndeuq (แด่ว, “เดี่ยว”)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | เดี่ยว | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dìao |
| ราชบัณฑิตยสภา | diao | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /dia̯w˨˩/(สัมผัส) | |
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
เดี่ยว
- แต่ลำพังตัวโดยไม่มีใครหรืออะไรร่วมด้วย
- เรียกการเล่นกีฬาบางชนิดซึ่งมีผู้เล่นข้างละคน
- เทนนิสประเภทเดี่ยว
- แบดมินตันประเภทเดี่ยว
คำตรงข้าม[แก้ไข]
คำประสม[แก้ไข]
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
เดี่ยว
คำประสม[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
เดี่ยว