เดี่ยว
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับลาว ດ່ຽວ (ด่ย̂ว), คำเมือง ᨯ᩠ᨿ᩵ᩅ (ดย่ว), เขิน ᨯ᩠ᨿ᩵ᩴ (ดย่ํ), จ้วงแบบจั่วเจียง ndeuq (แด่ว, “เดี่ยว”)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | เดี่ยว | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dìao |
| ราชบัณฑิตยสภา | diao | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /dia̯w˨˩/(สัมผัส) | |
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]เดี่ยว
- แต่ลำพังตัวโดยไม่มีใครหรืออะไรร่วมด้วย
- เรียกการเล่นกีฬาบางชนิดซึ่งมีผู้เล่นข้างละคน
- เทนนิสประเภทเดี่ยว
- แบดมินตันประเภทเดี่ยว
คำตรงข้าม
[แก้ไข]ลูกคำ
[แก้ไข]คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]คำกริยา
[แก้ไข]เดี่ยว
ลูกคำ
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]เดี่ยว