ยืน

ดูเพิ่ม: ยัน, ยั่น, ยิน, ยีน, ยื่น, ยุ่น, ยฺูน, และ ย่น

ภาษาไทย

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *C̥.ɟɯːnᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຢືນ (อยืน, “ตั้งอยู่”) และ ຍືນ (ยืน, “ยาวนาน”), ภาษาไทใหญ่ ယိုၼ်း (ยึ๊น, “ยาวนาน”), ภาษาไทใต้คง ᥕᥪᥢᥰ (ยื๊น, “ยาวนาน”), ภาษาอาหม 𑜊𑜢𑜃𑜫 (ยิน์, “ยาวนาน”),

การแบ่งพยางค์		ยืน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	yʉʉn
	ราชบัณฑิตยสภา	yuen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/jɯːn˧/^{(สัมผัส)}

ยืน (คำอาการนาม การยืน)

เอาเท้าเหยียบพื้นแล้วตั้งตัวให้ตรงขึ้นไป

ยืน

ยืน

ยืน