ข้ามไปเนื้อหา

คาย

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ค่าย และ ค้าย

ภาษาไทย

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์คาย
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkaai
ราชบัณฑิตยสภาkhai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰaːj˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɣaːjᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨤᩣ᩠ᨿ (ฅาย), ภาษาลาว ຄາຍ (คาย), ภาษาไทลื้อ ᦆᦻ (ฅาย), ภาษาไทใหญ่ ၶၢႆး (ข๊าย), ภาษาแสก กฺ๊ายภาษาจ้วง haiz

คำกริยา

[แก้ไข]

คาย (คำอาการนาม การคาย)

  1. ปล่อยของที่ไม่ต้องการจะกลืนหรือกลืนไม่ได้ออกจากปาก
    คายชานอ้อย
  2. ปล่อยออกมา
    คายความร้อน
  3. โดยปริยายหมายถึง อาการของสิ่งที่ติดแน่นเลื่อนออกจากที่เดิม
    เรือคายหมัน
    ลูกประสักคายตัว
  4. โดยปริยายหมายถึง เปิดเผย, แสดงออก
    คายความลับ
คำพ้องความ
[แก้ไข]

รากศัพท์ 2

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

คาย

  1. ส่วนที่มีลักษณะเป็นผงหรือขนละเอียดแหลมคมของบางสิ่งบางอย่าง เวลากระทบผิวหนังทำให้รู้สึกระคายคัน
    คายข้าว
    คายอ้อย
    คายไผ่

คำคุณศัพท์

[แก้ไข]

คาย

  1. อาการที่รู้สึกว่าผงหรือขนเช่นนั้นกระทบตัวทำให้รู้สึกระคายคัน