พ่อเลี้ยง
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]พ่อ + เลี้ยง; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ພໍ່ລ້ຽງ (พํ่ล้ย̂ง), ภาษาคำเมือง ᨻᩬᩴ᩵ᩃ᩠ᨿ᩶ᨦ (พอํ่ลย้ง), ภาษาไทใหญ่ ပေႃႈလဵင်ႉ (ป้อ̂เล๎ง)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | พ่อ-เลี้ยง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pɔ̂ɔ-líiang |
| ราชบัณฑิตยสภา | pho-liang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰɔː˥˩.lia̯ŋ˦˥/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]พ่อเลี้ยง (คำลักษณนาม คน)
ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /pɔː˦˨.liaŋ˦˥/
คำนาม
[แก้ไข]พ่อเลี้ยง (คำลักษณนาม ฅน)
- อีกรูปหนึ่งของ ᨻᩬᩴ᩵ᩃ᩠ᨿ᩶ᨦ (พอํ่ลย้ง)