ขับขี่

ภาษาไทย

รากศัพท์

ขับ +‎ ขี่

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ขับ-ขี่
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kàp-kìi
	ราชบัณฑิตยสภา	khap-khi
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰap̚˨˩.kʰiː˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา

ขับขี่ (คำอาการนาม การขับขี่)

1. ขับ, สามารถบังคับเครื่องยนต์ให้ยานพาหนะเคลื่อนที่ไปได้

   ผมไม่มีวันจะขับขี่ยวดยานที่แสนแพงขนาดนี้เป็นแน่

คำเกี่ยวข้อง

• ใบขับขี่

อ้างอิง

• ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 21.