ขาวม้า

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) ขะม้า

รากศัพท์

ยืมโดยกึ่งเรียนรู้จากเปอร์เซียคลาสสิก کمربند‎ (กะมัรบันด, “ผ้าคาดเอว”) (کمر‎ (กะมัร, “เอว”) + بند‎ (บันด, “ผ้าแถบ”))

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ขาว-ม้า
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kǎao-máa
	ราชบัณฑิตยสภา	khao-ma
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰaːw˩˩˦.maː˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

ขาวม้า

1. (ผ้า~) ผ้าฝ้ายทอเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า มักมีลายตาหมากรุก ใช้ผลัดอาบน้ำหรือเคียนพุงเป็นต้น