ᩃᩨ᩠ᨾ
ภาษาเขิน
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *lɯːmᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ลืม, ภาษาคำเมือง ᩃᩨ᩠ᨾ (ลืม), ภาษาลาว ລືມ (ลืม), ภาษาไทลื้อ ᦟᦹᧄ (ลืม), ภาษาไทดำ ꪩꪳꪣ (ลึม), ภาษาไทใหญ่ လိုမ်း (ลึ๊ม), ภาษาไทใต้คง ᥘᥪᥛᥰ (ลื๊ม), ภาษาอาหม 𑜎𑜢𑜤𑜉𑜫 (ลึม์), ภาษาจ้วง lumz
การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงตุง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /lɯːm˧˧/
คำกริยา
[แก้ไข]ᩃᩨ᩠ᨾ (ลืม) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᩃᩨ᩠ᨾ)
ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]- (ถอดอักษรและถอดเสียง) ลืม
รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *lɯːmᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ลืม, ภาษาลาว ລືມ (ลืม), ภาษาเขิน ᩃᩨ᩠ᨾ (ลืม), ภาษาไทลื้อ ᦟᦹᧄ (ลืม), ภาษาไทดำ ꪩꪳꪣ (ลึม), ภาษาไทใหญ่ လိုမ်း (ลึ๊ม), ภาษาไทใต้คง ᥘᥪᥛᥰ (ลื๊ม), ภาษาอาหม 𑜎𑜢𑜤𑜉𑜫 (ลึม์), ภาษาจ้วง lumz
การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /lɯːm˧˧/
คำกริยา
[แก้ไข]ᩃᩨ᩠ᨾ (ลืม) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᩃᩨ᩠ᨾ)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาเขินที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาเขินที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาเขินที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาเขิน
- คำกริยาภาษาเขิน
- คำสกรรมกริยาภาษาเขิน
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทธรรม
- คำสกรรมกริยาภาษาคำเมือง