lumz

ภาษาจ้วง

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *lɯːmᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ลืม, ภาษาคำเมือง ᩃᩨ᩠ᨾ (ลืม), ภาษาลาว ລືມ (ลืม), ภาษาเขิน ᩃᩨ᩠ᨾ (ลืม), ภาษาไทลื้อ ᦟᦹᧄ (ลืม), ภาษาไทดำ ꪩꪳꪣ (ลึม), ภาษาไทใหญ่ လိုမ်း (ลึ๊ม), ภาษาไทใต้คง ᥘᥪᥛᥰ (ลื๊ม), ภาษาอาหม 𑜎𑜢𑜤𑜉𑜫 (ลึม์)

การออกเสียง

• (จ้วงมาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /lum˧˩/
• เลขวรรณยุกต์: lum²
• การแบ่งพยางค์: lumz
• คำอ่านภาษาไทย (ประมาณ): ลุม^เอก

คำกริยา

lumz (สือดิบ 𢛓, 啉, 罧, 惀, 淋, 諃, อักขรวิธี 1957–1982 lumƨ)

1. ลืม