ขื่น
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทใหญ่ ၶိုၼ်ႇ (ขึ่น), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kwnq (ขื่น, “กลิ่นขม, รสฝาด”)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ขื่น | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kʉ̀ʉn |
| ราชบัณฑิตยสภา | khuen | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰɯːn˨˩/(สัมผัส) | |
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]ขื่น (คำอาการนาม ความขื่น)