ชาย

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ชาย่ และ ช่าย

ภาษาไทย[แก้ไข]

วิกิพีเดียมีบทความเกี่ยวกับ:
Wikipedia

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ชาย
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงchaai
ราชบัณฑิตยสภาchai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕʰaːj˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʑaːjᴬ (เพศชาย); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຊາຍ (ซาย), ภาษาคำเมือง ᨩᩣ᩠ᨿ (ชาย), ภาษาไทลื้อ ᦋᦻ (ชาย), ภาษาไทดำ ꪋꪱꪥ (จ̱าย), ภาษาไทใหญ่ ၸၢႆး (จ๊าย), ภาษาไทใต้คง ᥓᥣᥭᥰ (จ๊าย), ภาษาอาหม 𑜋𑜩 (ฉย์), ภาษาจ้วง sai

คำนาม[แก้ไข]

ชาย

  1. คนที่ไม่มีมดลูก, ผู้ชาย ก็ว่า

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʑaːjᴬ (ริม, ขอบ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຊາຍ (ซาย)

คำนาม[แก้ไข]

ชาย

  1. ส่วนริมหรือปลายของสิ่งของบางอย่าง
    ชายผ้า
    ชายจีวร
  2. ส่วนที่สุดเขต, ริม
    ชายป่า
    ชายแดน
    ชายทะเล

รากศัพท์ 3[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

ชาย (คำอาการนาม การชาย)

  1. พัดอ่อน
    ลมชาย
  2. คล้อย, บ่าย
    ตะวันชาย
  3. เดินเลียบเคียงไป
    ชายไปดู

รากศัพท์ 4[แก้ไข]

คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]

ชาย

  1. (ร้อยกรอง) เห็นจะ, ค่อนข้าง
    ชายจะเบากว่าพ่อชาลี
    (ม. ร่ายยาว)

ภาษาญัฮกุร[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษามอญ သာဲ (สาย)

การออกเสียง[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

ชาย

  1. ผึ้ง