บ่าย
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | บ่าย | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bàai |
| ราชบัณฑิตยสภา | bai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /baːj˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]บ่าย
คำสืบทอด
[แก้ไข]- → ญัฮกุร: บาย
คำกริยา
[แก้ไข]บ่าย (คำอาการนาม การบ่าย)
- เบน
- บ่ายหัวเรือออกไป
- คล้อย
- ตะวันบ่าย
- หัน, ก้าว
- เลี่ยงไป
- เฒ่าก็ประดิษฐ์ประดับกายเป็นปะขาวดาบสเบือน บ่ายจำแลงเพศ [1]
อ้างอิง
[แก้ไข]- ↑ มหาเวสสันดรชาดก (แบบเรียน), กัณฑ์ชูชก