เกา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *kawᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨠᩮᩢᩣ (เกัา), ภาษาเขิน ᨠᩮᩢᩣ (เกัา), ภาษาไทลื้อ ᦂᧁ (เกา), ภาษาลาว ເກົາ (เก็า), ภาษาจ้วง gaeu; อาจเกี่ยวข้องกับภาษาไทใหญ่ ၵဝ် (กว)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | เกา | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gao |
| ราชบัณฑิตยสภา | kao | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kaw˧/(สัมผัส) | |
คำกริยา[แก้ไข]
เกา (คำอาการนาม การเกา)
- เอาเล็บหรือสิ่งที่มีลักษณะคล้ายเล็บครูดผิวหนังเพื่อให้หายคันเป็นต้น
- อาการที่สมอเรือครูดไปตามพื้นท้องน้ำ ไม่ยึดอยู่กับที่
คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]
ภาษาปักษ์ใต้[แก้ไข]
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
เกา (คำอาการนาม ขว่ามเกา)
อ้างอิง[แก้ไข]
- “เกา” ใน Central Southern Thai Dictionary (Kaewkhao, Uthai และ Kiatboonyarit, Tawan: ประเทศไทย: US Peace Corps 1986), หน้าที่ 7
ภาษาอูรักลาโวยจ[แก้ไข]
คำสรรพนาม[แก้ไข]
เกา