เกา

ดูเพิ่ม: เกฺา, เก่า, เก้า, เก๊า, และ เก๋า

ภาษาไทย

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *kawᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨠᩮᩢᩣ (เกัา), เขิน ᨠᩮᩢᩣ (เกัา), ไทลื้อ ᦂᧁ (เกา), ลาว ເກົາ (เก็า), จ้วง gaeu; อาจเกี่ยวข้องกับไทใหญ่ ၵဝ် (กว)

การแบ่งพยางค์		เกา
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gao
	ราชบัณฑิตยสภา	kao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kaw˧/^{(สัมผัส)}

เกา (คำอาการนาม การเกา)

| width=1% | |bgcolor="#F9F9F9" valign=top align=left width=48%|

เกา (คำอาการนาม ขว่ามเกา)

“เกา” ใน Central Southern Thai Dictionary (Kaewkhao, Uthai และ Kiatboonyarit, Tawan: ประเทศไทย: US Peace Corps 1986), หน้าที่ 7

เกา