เก่า
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาไทดั้งเดิม *kawᴮ, จากภาษาจีนยุคกลาง 故 (MC kuoH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເກົ່າ (เก็่า), ภาษาไทลื้อ ᦂᧁᧈ (เก่า), ภาษาไทดำ ꪹꪀ꪿ꪱ (เก่า), ภาษาไทใหญ่ ၵဝ်ႇ (ก่ว), ภาษาอาหม 𑜀𑜧 (กว์), ภาษาจ้วง gaeuq
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | เก่า | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gào |
ราชบัณฑิตยสภา | kao | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kaw˨˩/(ส) |
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
เก่า (คำอาการนาม ความเก่า)
การใช้[แก้ไข]
คำนี้เมื่อใช้ประกอบกับคำอื่น ๆ มีความหมายต่าง ๆ กัน แล้วแต่คำที่นำมาประกอบ
- มือเก่า
- ชำนาญ
- หัวเก่า
- ครึ ไม่ทันสมัย
- รถเก่า
- รถที่ใช้แล้ว
คำตรงข้าม[แก้ไข]
คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
(2) ไม่ใหม่
|
|
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
เก่า (คำอาการนาม กำเก่า หรือ ความเก่า)
- อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩮᩢ᩵ᩣ (เกั่า)
หมวดหมู่:
- ภาษาไทย:สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ภาษาไทย:รากศัพท์จากภาษาไทดั้งเดิม
- ภาษาไทย:ยืมจากภาษาจีนยุคกลาง
- ภาษาไทย:รากศัพท์จากภาษาจีนยุคกลาง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียง IPA
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- ไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำคุณศัพท์ภาษาคำเมือง
- คำคุณศัพท์ภาษาคำเมืองในอักษรไทย