ข้ามไปเนื้อหา

เก่า

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เกา, เกฺา, เก้า, เก๊า, และ เก๋า

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *kawᴮ, จากภาษาจีนยุคกลาง (MC kuH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาปักษ์ใต้ เกา, เก๋า, ภาษาลาว ເກົ່າ (เก็่า), ภาษาคำเมือง ᨠᩮᩢ᩵ᩣ (เกั่า), ภาษาไทลื้อ ᦂᧁᧈ (เก่า), ภาษาไทดำ ꪹꪀ꪿ꪱ (เก่า), ภาษาไทใหญ่ ၵဝ်ႇ (ก่ว), ภาษาพ่าเก ကွ် (เกา), ภาษาอาหม 𑜀𑜧 (กว์), ภาษาจ้วง gaeuq

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์เก่า
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงgào
ราชบัณฑิตยสภาkao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kaw˨˩/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์

[แก้ไข]

เก่า (คำอาการนาม ความเก่า)

  1. ก่อน
    ครูคนเก่า
    กรรมเก่า
  2. ไม่ใหม่
    ผ้าเก่า
    ของเก่า

การใช้

[แก้ไข]

คำนี้เมื่อใช้ประกอบกับคำอื่น ๆ มีความหมายต่าง ๆ กัน แล้วแต่คำที่นำมาประกอบ

  1. มือเก่า
    ชำนาญ
    หัวเก่า
    ครึ ไม่ทันสมัย
    รถเก่า
    รถที่ใช้แล้ว

คำตรงข้าม

[แก้ไข]

คำประสม

[แก้ไข]

คำแปลภาษาอื่น

[แก้ไข]

ภาษาคำเมือง

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]

คำคุณศัพท์

[แก้ไข]

เก่า (คำอาการนาม กำเก่า หรือ ความเก่า)

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩮᩢ᩵ᩣ (เกั่า)