เก๋า
หน้าตา
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]การแบ่งพยางค์ | เก๋า | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gǎo |
ราชบัณฑิตยสภา | kao | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kaw˩˩˦/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 猴/猴 (gao5) ในคำว่า 猴魚/猴鱼 (gao5 he5, แปลตรงตัวว่า “ปลาลิง”)
คำนาม
[แก้ไข]เก๋า (คำลักษณนาม ตัว)
- ชื่อปลาทะเลหลายชนิดหลายสกุล ในวงศ์ปลากะรัง (Serranidae) ส่วนใหญ่ลำตัวยาว ป้อม ล่ำสั้น แบนข้างเล็กน้อย ปลายครีบต่าง ๆ มนกลม เฉพาะปลายครีบหางของบางชนิดเว้า บ้างก็ตัดตรง เกล็ดคลุมทั่วตัวรวมทั้งหัวและล้ำไปบนครีบเดี่ยว ลำตัวรวมทั้งครีบมักมีสีต่าง ๆ โดยเปลี่ยนไปตามขนาด เป็นแต้ม ด่าง ดวง ลาย หรือจุดประคล้ำทึบ แต่บางชนิดก็มีสีแดงหรือเทาโดยตลอด พบอาศัยอยู่ตามพื้นที่ท้องทะเลและชายฝั่งที่มีที่หลบซ่อน แต่ส่วนใหญ่จะพบบริเวณใกล้หรือในเขตปะการัง
การใช้
[แก้ไข]ปลาเหล่านี้เมื่อมีขนาดเล็กมักเรียก "เก๋า" เมื่อมีขนาดกลางและขนาดโตมักเรียก "กะรัง" หรือ "หมอทะเล" ส่วนขนาดโตมากเรียก "หมอทะเล"
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]เป็นไปได้ว่าแผลงมาจาก เก่า
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]เก๋า (คำอาการนาม ความเก๋า)
- (ภาษาปาก, สแลง) เชี่ยวชาญ, มีประสบการณ์หรือความชำนาญมาก[1]
- คุณปู่เก๋ามากในเรื่องพระเครื่อง
- (ภาษาปาก, สแลง) แน่, เก่งกล้าไม่กลัวใคร[1]
- ใครเก๋าออกมาสู้กันหน่อย
อ้างอิง
[แก้ไข]- ↑ 1.0 1.1 ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 17.
ภาษาแสก
[แก้ไข]รากศัพท์ 1
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]เก๋า
- เขา (ของสัตว์)
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]คำกริยา
[แก้ไข]เก๋า
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/aw
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาแต้จิ๋ว
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม ตัว
- ศัพท์ภาษาไทยที่สะกดด้วย ◌๋
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- สแลงภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- th:ปลา
- คำหลักภาษาแสก
- คำนามภาษาแสก
- คำกริยาภาษาแสก