เก๋า

ดูเพิ่ม: เกา, เกฺา, เก่า, เก้า, และ เก๊า

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เก๋า
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gǎo
	ราชบัณฑิตยสภา	kao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kaw˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ยืมมาจากแต้จิ๋ว 猴 (gao5) ในคำว่า 猴魚 (gao5 he5, แปลตามตัวอักษรว่า “ปลาลิง”)

คำนาม

เก๋า (คำลักษณนาม ตัว)

1. ชื่อปลาทะเลหลายชนิดหลายสกุล ในวงศ์ปลากะรัง (Serranidae) ส่วนใหญ่ลำตัวยาว ป้อม ล่ำสั้น แบนข้างเล็กน้อย ปลายครีบต่าง ๆ มนกลม เฉพาะปลายครีบหางของบางชนิดเว้า บ้างก็ตัดตรง เกล็ดคลุมทั่วตัวรวมทั้งหัวและล้ำไปบนครีบเดี่ยว ลำตัวรวมทั้งครีบมักมีสีต่าง ๆ โดยเปลี่ยนไปตามขนาด เป็นแต้ม ด่าง ดวง ลาย หรือจุดประคล้ำทึบ แต่บางชนิดก็มีสีแดงหรือเทาโดยตลอด พบอาศัยอยู่ตามพื้นที่ท้องทะเลและชายฝั่งที่มีที่หลบซ่อน แต่ส่วนใหญ่จะพบบริเวณใกล้หรือในเขตปะการัง

การใช้

ปลาเหล่านี้เมื่อมีขนาดเล็กมักเรียก "เก๋า" เมื่อมีขนาดกลางและขนาดโตมักเรียก "กะรัง" หรือ "หมอทะเล" ส่วนขนาดโตมากเรียก "หมอทะเล"

รากศัพท์ 2

เป็นไปได้ว่าแผลงมาจาก เก่า

คำคุณศัพท์

เก๋า (คำอาการนาม ความเก๋า)

1. (ภาษาปาก, สแลง) เชี่ยวชาญ, มีประสบการณ์หรือความชำนาญมาก

   คุณปู่เก๋ามากในเรื่องพระเครื่อง

2. (ภาษาปาก, สแลง) แน่, เก่งกล้าไม่กลัวใคร

   ใครเก๋าออกมาสู้กันหน่อย

ภาษาแสก

รากศัพท์ 1

คำนาม

เก๋า

1. เขา (ของสัตว์)

รากศัพท์ 2

คำกริยา

เก๋า

1. เกา